 |
| Własność: Karolina Książek |
W poniedziałek 25 marca, w Uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w kościele parafialnym w Górze Kalwarii podczas Mszy Św. o godz. 18.00 rozpocznie się uroczyste wprowadzenie do podjęcia Dzieła Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.
Zapraszamy wszystkich pragnących włączyć się w to wezwanie św. Jana Pawła II, aby w tym czasie w kościołach na całym świecie celebrować Dzień Świętości Życia.
Chęć przystąpienia można zgłosić w niedzielę po Mszach św. w zakrystii lub w poniedziałek przed wieczorną Mszą św. (w przedsionku kościoła).
Odpowiedzi na najczęściej stawiane pytania
- Co to jest duchowa adopcja?
Duchowa adopcja jest modlitwą w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki. Trwa dziewięć miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańcowej – radosnej, bolesnej lub chwalebnej (Ojcze Nasz i 10 Zdrowaś Mario) oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców.
Do modlitwy można dołaczyć dowolnie wybrane dodatkowe postanowienia.
- Jakie mogą być dodatkowe postanowienia?
Dodatkowymi postawieniami mogą być na przykład: częsta Spowiedź i Komunia Święta, adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego, post o chlebie i wodzie, walka z nałogami, pomoc osobom potrzebującym, dodatkowe modlitwy, (litanie, nowenny, koronki…).
- Czy można podejmować duchową adopcję bez dodatkowych postanowień?
Tak. Dodatkowe postanowienia nie są obowiązkowe, choć adoptujący chętnie je podejmują.
- Jak zrodziła się duchowa adopcja?
Powstała po objawieniach w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. W roku 1987 została przeniesiona do Polski. Pierwszy ośrodek duchowej adopcji powstał w kościele OO Paulinów w Warszawie. Stąd rozprzestrzenia się na cały kraj i poza jego granice.
- Jakie są owoce duchowej adopcji?
Duchowa adopcja skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jako bardzo konkretny, bezinteresowny i osobisty dar (modlitwy, ofiary i post), pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i seksu oczyma Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia sens zaniedbanych praktyk ascetycznych. Może się stać czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie.
- Kto może podejmować duchową adopcję.
Każdy – osoby świeckie, konsekrowane, mężczyźni, kobiety, ludzie w każdym wieku. Jedynie dzieci podejmują ją pod opieką rodziców.
- Ile razy można podjąć duchową adopcję?
Można podejmować ją wielokrotnie, pod warunkiem wypełnienia poprzednich zobowiązań.
- Czy trzeba za każdym razem składać przyrzeczenia?
Tak.
- Czy można adoptować więcej niż jedno dziecko?
Duchowa adopcja dotyczy jednego dziecka.
- Czy wiemy jakiej narodowości będzie dziecko?
Nie wiemy. Imię dziecka zna jedynie Bóg.
- Skąd pewność, że Bóg wysłucha mojej modlitwy?
Naszą pewność opieramy na wierze we Wszechmoc i nieograniczone Miłosierdzie Boże. Bóg jest Dawcą Życia i Jego wolą jest, by każde poczęte dziecko żyło i było otoczone miłością rodziców.
- Czy jest grzechem, jeżeli danego dnia zapomni się odmówić modlitwę?
Zapomnienie nie jest grzechem. Grzechem jest świadome i dobrowolne zlekceważenie składanego Bogu przyrzeczenia.
- Czy przerywa się duchową adopcję, gdy zaniedbało się modlitwę przez dłuższy czas?
Długa przerwa (miesiąc, dwa) przerywa duchową adopcję. Należy wtedy ponowić przyrzeczenie i starać się je dotrzymać. W wypadku krótkiej przerwy należy duchową adopcję kontynuować, przedłużając modlitwę o opuszczone dni.
- Czy duchową adopcję mogą podejmować osoby żyjące w związkach niesakramentalnych?
Tak, podobnie jak i osoby rozwiedzione.
- Czy ważna jest duchowa adopcja podjęta przez radio?
Tak.
- Czy przyrzeczenia duchowej adopcji muszą być składane w formie uroczystej, wyłącznie w kościele w obecności kapłana?
Wskazane jest, by przyrzeczenia były przeprowadzane uroczyście, chociaż można je złożyć także prywatnie.
- Czy duchową adopcję mogą podejmować osoby, które nie uczestniczyły w przygotowaniach – chore, niepełnosprawne, w sędziwym wieku?
Tak. Mogą podejmować prywatnie.
- W jaki sposób można złożyć przyrzeczenia prywatnie?
Odczytać formułę przyrzeczenia (najlepiej przed Krzyżem lub obrazem) i od tego momentu przez kolejnych dziewięć miesięcy odmawiać jedną dowolnie wybraną tajemnicę różańca oraz modlitwęw intencji dziecka i rodziców. Dla zapamiętania dobrze jest zapisać datę rozpoczęcia i zakończenia modlitwy.
- Jak krzewić modlitwę duchowej adopcji?
- pozyskać kilka osób zainteresowanych duchową adopcją,
- uzyskać zgodę księdza proboszcza na przeprowadzenie przyrzeczeń duchowej adopcji w kościele,
- skontaktować się z ośrodkami duchowej adopcji, gdzie można uzyskać materiały, pełne informacje oraz pomoc w przeprowadzeniu przyrzeczeń.
Początki Dzieła Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.
Idea duchowej adopcji zrodziła się w Anglii i we Francji wkrótce po objawieniach Matki Bożej w Fatimie w 1917 roku. Do Polski dotarła w 1987 r., gdy w wydawanym przez oo. Franciszkanów „Rycerzu Niepokalanej” opublikowano artykuł o tej modlitwie. 2 lutego 1987 r. w kościele św. Ducha w Warszawie, gdzie duszpasterzują oo. Paulini, miała miejsce pierwsza grupowa adopcja. Oficjalnie podjęto ją w 1992 roku na Jasnej Górze, gdzie znajduje się Centralny Ośrodek Duchowej Adopcji i skąd rozprzestrzeniła się na całą Polskę. Dzieło to było szczególnie bliskie sercu Ojca Świętego Jana Pawła II, który udzielił mu swojego błogosławieństwa.
Duchowa adopcja jest to zobowiązanie do modlitwy w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki i jego rodziców. Trwa dziewięć miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańca oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców.
Jeśli zapomniało się o modlitwie przez kilka dni, adopcję o ten czas należy przedłużyć. Jeśli nie odmawialiśmy modlitwy przez dłuższy czas ( np. miesiąc) – konieczne jest ponowienie duchowej adopcji. Do tych modlitw można dołączyć dowolnie wybrane postanowienia, które nie są jednak obowiązkowe (np. częsta Spowiedź i Komunia św., adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma św., post o chlebie i wodzie, walka z nałogami, pomoc potrzebującym, dodatkowe modlitwy itp.)
Duchową adopcję może podejmować każdy, dzieci pod opieką dorosłych, osoby w każdym wieku, świeckie, konsekrowane, żyjące w niesakramentalnych związkach, rozwiedzione.
W powyższy sposób można adoptować tylko jedno dziecko każdorazowo. Nie wiemy, kim jest adoptowane przez nas dziecko, choć w Niebie z pewnością je poznamy. Teraz to Bóg wybiera płeć, rasę, narodowość dziecka mając na uwadze o, ile modlitwy potrzeba konkretnemu dziecku i nasze w tym względzie możliwości i chęci.
Dzieło Duchowej Adopcji podejmuje się zazwyczaj przez złożenie uroczystego przyrzeczenia podczas Mszy św. Można jednak uczynić to także prywatnie, odczytując formułę przyrzeczenia ( najlepiej przed krzyżem lub obrazem) w dowolnym dniu. Od tej chwili podejmujący dzieło Duchowej Adopcji staje się duchowym rodzicem dziecka na okres dziewięciu miesięcy.
Owoce duchowej adopcji-skutecznie leczy ona głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jako bardzo konkretny, bezinteresowny i osobisty dar, pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i seksu oczyma Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia kontakt z Bogiem.
Jak krzewić modlitwę Duchowej Adopcji
– pozyskać kilka osób zainteresowanych duchową adopcją,
– uzyskać zgodę księdza proboszcza na przeprowadzenie przyrzeczeń duchowej adopcji w kościele parafialnym,
– skontaktować się z ośrodkami duchowej adopcji, gdzie można pozyskać materiały, pełne informacje oraz pomoc w przeprowadzeniu przyrzeczeń